Alles gaat voorbij

Achtergrond

Hier is informatie te vinden over de context van de lezing of de plaats en tijd in het kerkelijk jaar. Ook kan hier informatie over feesten, personen, gedenkdagen en gebruiken gevonden worden. 

Een tijd die ophoudt en een tijd die aanbreekt

Het einde van het liturgische jaar en het einde van het kalenderjaar komen in zicht. De lezingen sluiten zich daarbij aan. In het Evangelie van Lucas 21,5-19 wordt ook gesproken over ‘het einde’. Vaak wordt dit ingevuld als de eindtijd, waarin de hemel en de aarde ophouden te bestaan.
Maar het kan ook geïnterpreteerd worden als een spreken over een tijd die ophoudt en over een tijd die aanbreekt.
In de eerste lezing spreekt de profeet Maleachi over de ‘dag van de Heer’ die een breuk veroorzaakt tussen de twee tijden. De macht van het kwaad zal ophouden op die dag. Poëtische woorden klinken daarna: ’.. zal de zon stralend opgaan, de zon die gerechtigheid brengt, en genezing in haar vleugels draagt.’ (Maleachi 3,20)
Het kwaad en het verlangen naar betere tijden is van alle generaties. De vraag die al eeuwen gesteld wordt luidt: hoelang gaat het nog duren?

De tempel van Jeruzalem
In de evangelielezing staan Jezus en zijn leerlingen voor de tempel in Jeruzalem. Een belangrijk gebouw dat door Herodes de Grote van 19 voor Christus tot 64 na Christus wordt gebouwd. In het jaar 70 (6 jaar later) zal het gebouw worden verwoest door generaal Titus. Dit heeft vergaande gevolgen voor het volk van Israël. De diaspora begint: de verspreiding van de joodse mensen over heel de aarde. En de voorspelling van Jezus komt uit: ‘Er zullen dagen komen geen steen op de andere zal blijven; alles zal worden afgebroken.’ (Lucas 21,6) Tegenwoordig staat er nog één muur van de tempel: de Klaagmuur, één van de belangrijkste heilige plekken van het jodendom. Daar wordt nog steeds gebeden en gesmeekt; gebeden om een nieuwe tijd om vrede, eindelijk, overal.